Τα' παν αλλοι πριν απο μενα

so where do we begin
and what else can we say?
when the lines are all drawn
what should we do today?

http://www.youtube.com/watch?v=dXDIN4wfIIg

They're on fire!!!

Από τις 30 Ιουνίου περίμενα να ολοκληρωθεί το καλοκαιρινό "έργο" της κυβέρνησης : να αλλάξει τα πράγματα ριζικά στη χώρα έτσι ώστε οι διακοπεύοντες να γυρίσουν σε μια εντελώς διαφορετική χώρα από αυτή που άφησαν... να ικανοποιηθεί και το αίτημα αυτών που φεύγουν μετανάστες ρε αδερφέ!
Από τις 30 Ιουνίου είχα ξεκινήσει να μετράω για να σημειώσω τις 3 κορυφαίες αλλαγές του καλοκαιριού.

Από χθές δε, είχα και μια φαγούρα πληκτρολογίου (και ιστολογίου κατά τα φαινόμενα). Προσπαθούσα να κάνω ένα λογοπαίγνιο με τον "εικοσιπενταύγουστο" αλλά δε μου έβγαινε και αφού δε σηματοδοτούσε κάτι μέχρι χθές, το παράτησα.... Αλλά αρκετά με τις σάλτσες και τις εισαγωγές. Πάμε για το κυρίως πιάτο.

Πάρτε πίτσες πάρτε μπύρες και απολαύστε τον αγώνα.

Οι πολίτες αρχίζουν να σχηματίζουν μια άμυνα διότι προβλέπουν τον όλεθρο που έρχεται. Αν μπορούσαν δε θα κατέβαιναν καν για παιχνίδι γιατί οι αντίπαλοι παραείναι ισχυροί. Αλλά έχουν καταλάβει ότι συνεχής αποχή από τα αγωνιστικά τους καθήκοντα είναι και ένας απότους λόγους που τους έφεραν σε αυτό το σημείο. Μαζεύονται μπροστά από τη βουλή και πετάνε και καναδυο φάουλ σε Πάγκαλο και Λοβέρδο υπό μορφή γιαουρτιού. Η κυβέρνηση βγάζει άμυνα με δηλώσεις τύπου "τς τς τς κακά παιδιά, θα βάλουμε τους "διαιτητές" να σας κάνουν ντα".

Στον πρώτο χρόνο έχουμε την 30ή Ιούνη όπου η κυβέρνηση πετάει το πρώτο γκολάκι. Παρά την οργανωμένη άμυνα των πολιτών στο Σύνταγμα, οι "αφεντάδες" μας, μας δείχνουν τα τεράστια αρχίδια τους, στο σημείο όπου μας έχουν γραμμένους. Και είναι τεράστια διότι για να μας γράψουν εκεί όλους μαζί, παίρνουν 8 μισθούς και έχουν και υπαλλήλους! Και εκεί που είναι κοντά 1 μύριο κόσμος μπροστά από τη Βουλή, τι κάνουν, λέτε; Ψηφίζουν οι αθεόφοβοι το μακροπρόθεσμο (ΣτΜ: είναι μια λέξη που περιγράφει ό,τι ακριβώς έχει αγανακτήσει ο λαός)!
1-0 γατάκια πολίτες!

Λίγες μέρες μετά γίνεται το 2-0 και πολύ άργησε. Επειδή οι αγανακτησμένοι είχαν αρχίσει να γίνονται και λίγο ενοχλητικοί, τους κάνουν ένα "εσκεμμένο φάουλ", ένα "φάουλ στρατηγικής". Οι ενορχηστρωτές ήταν οι δήμαρχοι των δυο μεγαλων ελληνικών αστικών κέντρων οι οποίοι ξεκίνησαν να αποδοκιμάζουν τις συγκεντρώσεις και το πράμα άρχισε να μυρίζει εντόνως μπαρούτι. Και εκεί ανάμεσα στις 29 και 31 Ιουλίου αρχίζουν κάτι διαπραγματεύσεις με γκλόμπ, άλλο πράμα!! Η φάση κλιμακώνεται αλλά το γκόλ δε λέει να περάσει. Βρε τι τάκλιν στο λαιμό, τι χημικά, τι μάρμαρα χρησιμοποιούν οι παίκτες της γηπεδούχου, μαζί με τους security του γηπέδου, τίποτα δεν γίνεται. Εκεί έρχονται να δώσουν λύση στη φάση οι "διατητές" : με μια κίνηση, ανακυρήσσουν παράνομες τις συγκεντρώσεις και κάνουν τα στραβά μάτια στα επιδέξια φάουλ επί της άμυνας των πολιτών και ΓΚΟΟΟΟΟΟΟΛ!
2-0!! Τι παιχνίδαρος είναι αυτός που παρακολουθούμε!

Και εκεί που ο υποφαινόμενος δεν το περιμένει, ΤΣΑΑΑΑΑΚ σκάει το χαττρίκ! Στις 25 Αυγούστου 2011, καταργείται το πανεπιστημιακό άσυλο! 3-0! 3-0 ΡΕ ΜΟΥΝΙΑ ΠΟΛΙΤΕΣ!!!! Άντε να δω τώρα αν θα τολμήσετε να ξανακοιτάξετε πολιτικό κατάματα μετά από αυτήν την ντροπή που σας επέφεραν! Ε; Θα ξαναπετάξετε γιαούρτια και ντομάτες τώρα; Ποιός είναι ο μπαμπάκας σας;; Πού πάτε να παίξετε ρε δευτεροκατηγορίτες; Αν ήταν τάβλι θα είχα βάλει ετικέτα "για ισοβίτες"!
Και όχι, δεν είναι ότι το άσυλο ήταν κάτι αντικειμενικά χρήσιμο. Εμένα μου άρεσε, όπως μου αρέσουν παντός είδους διαχωριστικές επιφάνειες και επειδή-όπως και να το κάνεις ρε αδερφέ- ήταν θεσμός με αρχίδια!! Σου λέει κύριε κράτος, από εδώ και πέρα έχει σημασία ΜΟΝΟ το τι θα πει το κάθε πρόσωπο. Ο κάθε άνθρωπος εδώ μέσα φτιάχνει τη δικιά του κυβέρνηση, το δικό του λαό. Είναι ένας τόπος ελεύθερης βούλησης και πάνω απ' όλα, ελεύθερης φαντασίας. Αλλά λίγη σημασία έχει η δική μου αρέσκεια.
Άρα έχουμε ότι αντικειμενικά δεν είναι... ήταν χρήσιμο το άσυλο- εμένα μου άρεσε- αλλά παρόλα αυτά ήταν μια ήττα για τον ελληνικό λαό. Μπερδεύτηκες; Σκέψου τη δημοκρατία. Εσύ ήθελες να καταργηθεί; Και αν ναί, πόσοι φίλοι σου μοιράζονταν την ίδια άποψη;
ΓΙ' ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΕΤΟΙΑ ΓΚΟΛΑΡΑ!!! Κανένας δεν ψήφισε τους αχαρηκτήριστους αυτούς τύπους για να καταργήσουν το άσυλο. Στην πραγματικότητα, αν το έλεγαν προεκλογικά, θα κατέστρεφαν το πολιτικό προφίλ του κόμματος ίσως και για πάντα, πόσο δε  μάλλον θα κατάφερναν να εκλεγούν. Στα κρυφά και στα μουλωχτά, προέβησαν σε μια ρύθμιση, η οποία είχε και μια πρόκληση όπως αυτές που επικαλούνται οι βιαστές : "Να σας δούμε να αντιδράτε, αφού σας φέραμε το ΔΝΤ και σας γαμήσαμε στη φορολογία, σας είπαμε ότι φταίτε κιόλας, πάρτε και την κατάργηση του ασύλου και γλύψτε τα χύσια μας απ΄το πάτωμα, πουτανάκια".

Και έτσι λοιπόν ο εικοσιπενταύγουστος θα γίνει λέξη που θα μπει στο λεξιλόγιό μας. Θα είναι υπενθύμιση του ξεφτιλισμού που δέχθηκε ο πολίτης τούτη τη μέρα...

Δυαδικοτητες και αηδιες

Δυο. Θα νόμιζε κανείς οτι είναι κάνας αριθμός. Για κάποιους μπορεί να είναι και στάση ζωής.
Τρελλός ή λογικός. Άσπρο ή μαύρο. Εραστής της ανθρώπινης φύσης ή κυνικός.

Εγώ ή αυτός.

 Παιδί ή γονιός. Εργαζόμενος ή εργοδότης. Φοιτητής ή καθηγητής. Αρχηγός ή αρχηγούμενος. Σύζυγος ή εραστής. Αρνητικό ή θετικό. Νόμιμος ή παράνομος. Στρατιώτης ή αναρχικός.Φυσικό ή τεχνητό. Ναί ή όχι. Απαλός ή σκληρός. Μέρα ή νύχτα. Πείνα ή χέσιμο. Ειρήνη ή πόλεμος (ή Στέλλα;). Καλαμπαλίκια ή τη δύναμη να τα ελέγχεις. Απόκληρος ή αποδεκτός. Αδάμ ή Έυα. Πιστός ή έμπειρος. Εφεύρεση ή συντήρηση. Αγάπη ή μίσος. Νερό ή φωτιά. Πρωτόπλαστος ή Γνωστικός. Μέρα ή νύχτα.

 Μερικές αντιθέσεις, ανάκατα με άκρα απόψεων. Φυσικά δεν κάλυψα όλες τις αντιθέσεις, αλλά δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι η αλήθεια είναι ανάμεσα. Και αν η αλήθεια είναι πιο κοντά στο ένα άκρο από ότι στο άλλο, δεν την κάνει λιγότερο αληθινή.

Δε με ρώτησες, αλλά έτσι βιώνω την καθημερινότητά μου. Έτσι λύνω όλα τα προβλήματά μου. Βρίσκω κάποια δύο άκρα και ψάχνω να βρω τον εαυτό μου ανάμεσά τους. Αναζητώ ένα σημείο στο φάσμα ανάμεσα στα δύο άκρα που να με βολεύει να αισθάνομαι άνετα και αρχίζω να ψάχνω γιατί μου αρέσει εδω που είμαι και τρόπους να οχυρωθώ με επιχειρήματα. Και επειδή είμαι ένας άνθρωπος με πάθη,πολλές φορές με βρίσκω να υποστηρίζω -αρχικά το δικαίωμα του καθενός να στέκεται σε οποιοδήποτε σημείο του φάσματος γουστάρει- γενικά απόψεις κοντά στα άκρα. Αλλά πάντα με προϋποθέσεις, γεγονός που με διαφοροποιεί από τα άκρα.

Και κυρίως ψάχνω να βρω άξιο συνομιλητή και να το εξετάσουμε μαζί. Τις περισσότερες φορές βρίσκω αντίπαλο. Αυτό συμβαίνει διότι νομίζουν οι περισσότεροι ότι απειλώ την ακεραιότητα της κωλοτρυπίδας τους... Με τόση μανία που επιτίθενται στις απόψεις μου για να βγούνε ντε και σώνει σωστοί, δεν βρίσκω άλλη δικαιολογία. Αλλά για να το πάω λίγο σοβαρά, είναι πολλοί αυτοί οι οποίοι αφενός μεν δε θέλουν να μετακινηθούν από τις απόψεις τους ή αυτοί που φοβούνται ότι θα αλλάξουν άποψη, αφετέρου είναι και αυτή η κατηγορία η οποία είναι προγραμματισμένη σε δυαδικό κώδικα. Όχι όχι, δεν είναι τόσο έξυπνοι.... ας πούμε άλλο παράδειγμα. Είναι προγραμματισμένοι με το άνωθεν παραλήρημα αντιθέσεων, με τονισμό σε κάθε "ή". Θα είσαι ή αυτό ή εκείνο (=κάτι μακρυνό, κάτι έξω από αυτόν, κάτι λάθος). Αυτό εννοώ με τον τίτλο. Συνήθως αυτός ο προγραμματισμός προέρχεται από τη βαθειά ριζωμένη θρησκεία που διδασκόμαστε από το παπαδαριό και τα βιβλία των θρησκευτικών σε πολύ μικρή ηλικία, τόσο μικρή που δεν μπορούμε να τα βγάλουμε εύκολα από εκεί όπου έχουν φωλιάσει ακόμα και αφού μπούμε στη διαδικασία να τα αμφισβητήσουμε. Πάντα μια μαλακισμένη φωνούλα στο πίσω μέρος του μυαλού μας μας ψιθυρίζει "Ή αυτό ή εκείνο". Καλό ή κακό. Άγιος ή αμαρτωλός. Ότι ο Θεός θέλει να είμαστε το πρώτο ειδαλλιώς θα είμαστε το δεύτερο. Και (κλέβω από τον Scott Baker μια ιδέα) ενώ αυτά τα δογματικά έχουν τη ρίζα τους στο θρησκευτικό κομμάτι που επιβάλλει ότι είσαι "ή Θεός ή άνθρωπος" (δεδομένου ότι υπάρχει μόνο ένας Θεός και 6 δις άνθρωποι, θα υποθέσω ότι όλες οι αντιπαραθέσεις μου ήταν με ανθρώπους), αυτοί οι Χριστιανοί παρά την ανθρώπινη φύση τους, επιλέγουν να συνδιαλέγονται με θεϊκούς όρους: όταν λες μια λέξη, όταν εκφράζεις μια έννοια, αποκλείεις την πιθανότητα να ισχύει κάτι άλλο από αυτό που λες εσύ.

 Αλλά η μόνη πραγματική αλήθεια είναι ότι αν η δική σου αλήθεια είναι αλλιώτικη από του άλλου, δεν την κάνει λιγότερο αληθινή....

Απορίες...

Να εγκαινιάσω και μια καινούρια ετικέτα, αυτή των αποριών..

 Όχι σε μορφή status σε κοινωνικές σελίδες, όχι σε μορφή γκρίνιας, αλλά πραγματικές, γνήσιες απορίες περί ανθρώπινης φύσης. Ο μικρός Δημήτρης έχει κάμποσες από δαύτες και αυτή είναι μια ειλικρινής προσπάθεια να του τις λύσω. Πότε με τη βοήθεια της πλειάδας των αναγνωστών, πότε με η μέθοδο της αυτόματης γραφής *, θα συζητάω για αυτά.

*Εγώ την ονομάζω έτσι. Είναι η διαδικασία κατά την οποία χρησιμοποιώ το πληκρολόγιο και τις αράδες των γραμμάτων, και κατεπέκτασιν, νοημάτων για να παραμείνω συγκεντρωμένος σε ένα θέμα. Μερικές φορές, η επιμονή σε ένα θέμα, οδηγεί το μυαλό μου στην απάντηση. Σημειωτέον ότι αυτά τα γράφω on line, άρα θα είναι τα πιο άναρχα ποστ εδώ γύρω.

 Αλλά πλατειάζω.

Απορία. Γιατί όποτε διαβάζω για μια βλάβη σελίδας, forum, κοινόχρηστου blog, γενικά κοινότητας, όπου κατηγορείται ένα συγκεκριμένο μέλος, μου έρχεται απευθείας στο μυαλό ότι δεν είμαι ο μόνος που χειρίζεται τον υπολογιστή του υπό την επήρρεια μεγάλης ποσότητας αλκοόλ;;;