Από μικρός είχα άγχη. Όποτε λοιπόν είχα άγχος για κάτι μετρούσα ανάποδα μέχρι το μηδέν
6... 5... 4...
Όχι ότι φεύγει το άγχος, όχι ότι γίνεται κάτι ευκολότερο, είναι η δύναμη που παίρνω και όταν φτάνω στο μηδέν, δεν έχω επιλογή παρά να το κάνω
5... 4... 3...
Είτε αυτό ήταν για τη σχολική παράσταση, είτε για να τα ρίξω στο κορίτσι που μου άρεσε, είτε για να πω κάτι που δεν ήθελα να πω στους δικούς μου
3.... 2... 1...
Και πάμε...
2... 1... 0
Ξεκινάω. Ξεκινάω με ένα σύνθημα, μια φωνή που ζητάει και αναζητάει. Και μπορεί να είναι βραχνή λίγο και ντροπαλή στην αρχή, αλλά δεν της λείπει το σθένος.
Bonds to the people!! Ή bttp. Το ακριβές νόημα θα το εξηγήσω σε άλλο ποστ. Αλλά γενικά είναι ένα οποιοδήποτε σύνθημα που αιτείται να δωθεί “κάτι” στο λαό! Καλύτερη ζωή! Καλύτεροι μισθοί! Καλύτερο κράτος! Αξιοπρέπεια! Ψωμί – παιδεία – ελευθερία... Πιο πολλά και πιο καλά video games... Τη συνέχεια του Χαϊλάντερ του Αθάνατου... Οτιδήποτε! Αρκεί να υπάρχει ένα δίκαιο αίτημα που εκφράζει μια υπαρκτή ανάγκη, μια και στα χρόνια που αφήσαμε τα ξεφτέρια των μεγάλων πανεπιστημίων και των μεγάλων οικογενειών να φροντίσουν τις ανάγκες μας, αυτά κατάφεραν μόνο να καταστρέψουν μια χώρα 11 εκατομμυρίων ψυχών! Γιατί στην τελική αν δεν φροντίσει ο καθένας τις ανάγκες του, αν δεν απαιτήσει, δεν θα πραγματοποιηθούν και ποτέ. Γιατί χρειαζόμαστε όλοι μια φωνή, γιατί χρειάζομαι και γω τη δική μου, χωρίς βραχνάδα από την έλλειψη εξάσκησης και χωρίς ντροπές.
Αποφασιστικά και αποφασισμένα, μια φωνή που κινδυνεύει να χαθεί, μέσα στον ωκεανό τη βλακείας γύρω μας, με τη σιγουριά ότι καθοδόν θα βρούν και άλλες φωνές το σθένος τους.
Διότι έτσι την πατάμε. Με κάποιον τρόπο ο σκεπτικισμός, η λογική, ο σεβασμός στην άποψη και την υπόσταση του άλλου έχει συνδεθεί με το δισταγμό. Βλέπεις, η σκέψη και η επεξεργασία των δεδομένων που έχουμε οδηγει, αναπόφευκτα, σε μια αργοπορημένη αντίδραση ή μια επιθυμία να παρακολουθήσει κάποιος αποστασιοποιημένα και με ψύχραιμη ματιά τα τεκταινόμενα... ατυχώς, αφήνοντας την πληθώρα ηλιθίων που σιγά σιγά κατακλύζουν και το ιντερνετ, σκούζωντας και βελάζοντας τα μικρόνοα και αποβλακωμένα συνθήματα τους, παρακολουθεί (κάποιος με IQ>10) το γελοίο καταιγισμό δογμάτων τους, καθώς προσπαθεί να κάνει δύο πράγματα:
- Να καταλάβει αν μιλάει σοβαρά
- Να ξεκινήσει μια απλή κουβέντα, συνήθως μαιευτική (μια και τα επιχειρήματα των ηλιθίων αυτο-αναιρούνται εύκολα),για να τον αντικρούσει.
Αυτά απαιτούν χρόνο και σκέψη, τη στιγμή που ο σκαλωμένος απλά λέει το ποιηματάκι του και κερδίζει χρόνο απέναντι σε έναν ξαφνιασμένο καλοπροαίρετο συζητητή.
Όχι πια. Από αυτό το βήμα, θα λέω τις παπαριές μου, όπως τις έχω ήδη σκεφτεί, διαμορφώσει, αμφισβητήσει και αποδείξει. Do it the Aristoteles' way, να 'ουμ'. Και καλώ όλους όσους έχουν την ανάγκη να μιλήσουν, να το κάνουν. Στείλτε ένα chain-mail, δημοσιεύστε ένα άρθρο, κάντε ένα φόρουμ, συζητήστε, βγείτε στο δρόμο. Ανοίξτε ένα blog, ακόμα και για να αναρτήσετε ένα άρθρο. Ειδικά εσύ Ρ.Τ... Να υπάρχουν φωνές ίσες και πιο δυνατές απέναντι στους ηλίθιους. Διότι όπως είπε και ο Μέγας Δάσκαλος “Είναι περισσότεροι, αλλά είμαστε καλύτεροι.”. Και άμα θέλετε να μιλήσουμε, το κατάστημα διαθέτει και σχόλια. Είστε όλοι ευπρόσδεκτοι. Εσείς, όχι οι άλλοι...
